ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!

Καλοκαίρια…
Απέραντες καλοκαιρινές νύχτες, χαμένες μέσα στη θάλασσα και στο βραδινό αεράκι. Μια αίσθηση απόλυτης ελευθερίας, έρωτας…............

Παρθένες αμμουδιές ξεχασμένες, περιτριγυρισμένες από πεύκα, από σκιές, από θύμησες. Όνειρα βαθυγάλαζα, ξαπλωμένα στα βότσαλα να αγναντεύουν τ’ άστρα. Και το βλέμμα ν’ αρμενίζει στο άπειρο του σύμπαντος εκείνη την ιερή στιγμή που η ανθρώπινη ψυχή φτερουγίζει μέσα στον νυχτερινό ουρανό.

Ο χτύπος της καρδιάς είναι τώρα καθαρός και συνοδεύει το απαλό δροσερό φύσημα του αέρα και το γλυκό ψιθύρισμα τον κυμάτων που ξεψυχούν αφρίζοντας στην ακρογιαλιά. Αυτή είναι η τελειότερη αρμονία. Οι μελωδίες της καρδιάς γίνονται ένα με τους ήχους της φύσης.
  Πάνω τελείται η ιερή λειτουργία των πλανητών. Οι ψαλμωδίες του ουρανού, οι ήλιοι, οι γαλαξίες. Και καθώς το βραδινό καλοκαιρινό αεράκι χαϊδεύει στοργικά τους σβέρκους, τα μάτια αστράφτουν κι αρχίζουν οι εξομολογήσεις… Για όνειρα, για έρωτες...Αληθινά, δεν υπάρχει τελειότερη στιγμή από τις καλοκαιρινές νύχτες για να εκφράσει η ψυχή τα όνειρά της.

  Και έτσι όπως τα φλογερά μάτια φωτίζουν τον σκοτεινό νυχτερινό ουρανό, ξαφνικά η φύση ζωντανεύει και απαντάει με το πιο γλυκό μα και ψυχρό φως, το πιο μελαγχολικό και συνάμα ονειρεμένο πρόσωπο της νυχτιάς.
  Εκείνες τις καλοκαιρινές νύχτες μπορείς να σταθείς και να αντικρίσεις τη ζωή σου σαν δημιουργός. Σαν μικρός Θεός που ξαναφτιάχνει τον ίδιο κόσμο απ’ την αρχή.

  Χιλιάδες αναμνήσεις ξετυλίγονται μπροστά στο νου σου και δάκρυα γλυκά τρέχουν απ’ την καρδιά σου. Ναι, μπορεί να μη τα θυμάσαι όλα… Δεν έχει σημασία. Είναι δεμένα πάνω στην ψυχή σου και ξεδιπλώνονται τούτη την γλυκιά καλοκαιρινή νυχτιά. Αυτή η νυχτιά όμως, δε θα κρατήσει για πάντα, το παρόν θα γίνει παρελθόν και θα χαθεί μέσα στο χρόνο.
Το καλοκαίρι δε θα κρατήσει για πάντα και οι στιγμές που θα ζήσουμε θα είναι μοναδικές.
 Γι’ αυτό, φίλοι, ας ζήσουμε κάθε στιγμή από αυτό το καλοκαίρι που έρχεται…

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι (Οδυσσέας Ελύτης)

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Να’στε όλοι καλά, να περνάτε καλά και τα ξαναλέμε πάλι το Σεπτέμβριο..........

Καλή αντάμωση!!!

"ΕΦΥΓΕ" Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΖΩΡΖ ΣΑΡΡΗ

  Ένα δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει πίσω της η ενδεχομένως πιο αγαπητή συγγραφέας των παιδιών, Ζωρζ Σαρρή σε ηλικία 87 ετών.

   Από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα, γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα και άρχισε από μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ροντήρη, ενώ στη διάρκεια του πολέμου συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. 

  Το 1947 αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη στο Παρίσι, αλλά συνέχισε τις σπουδές της στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν, στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρούργο Μάρκελλο Καρακώστα, από τον οποίο απέκτησε δυο παιδιά. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι το 1967, ώσπου με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο.

  Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας το 1969 με το «Θησαυρό της Βαγίας», που έγινε επιτυχία και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.  Συνέχισε γράφοντας πολλά βιβλία κυρίως για μικρά παιδιά και νέους, όπως επίσης και θεατρικά έργα. Η θεματολογία της αρκετές φορές περιστρέφεται γύρω από σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας, όπως το δίπτυχο «Όταν ο Ήλιος... και Οι Νικητές», που αναφέρονται στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, ή το μυθιστόρημα «Τα γενέθλια», που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Χούντας. 

  Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα Νινέτ. Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β' Γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Απο τον Ημερήσιο Τύπο

Βιβλιογραφία: 

Μυθιστορήματα

Ο Θησαυρός της Βαγίας (1969)

Το Ψέμα (1970)

Όταν ο Ήλιος… (1971)

Κόκκινη κλωστή δεμένη… (1974)

Τα γενέθλια (1977)

Τα στενά παπούτσια (1979)

Οι νικητές (1983)

Τα Χέγια (1987)

Το παραράδιασμα (1989)

Κρίμα κι άδικο (1990)

Nινέτ (1993)

Zoυμ (1994)

E.Π. (1995)

Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλη, 1996)

Ο Χορός της ζωής (1998)

Σοφία (2000)

Κλειστά Χαρτιά (με την Μελίνα Καρακώστα, 2001)

Ο Κύριός μου (2002)

Τότε... (2004)

Γράμμα από την Οδησσό (2005)

Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009)

Παιδικά

Το κουμπί και μια βελόνα (2010)

Το γαϊτανάκι (1973)

Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου (1980)

Η σοφή μας η δασκάλα (1982)

Η κυρία Κλοκλό (οκτώ βιβλία) (1986-1987)

Ο Τοτός και η Τοτίνα (οκτώ βιβλία, 1988 - 1990)

Ο Αρλεκίνος (1993)

Η Πολυλογού (1993)

Νουβέλλα [Επεξεργασία]

Η αντιπαροχή (1989)

Θεατρικά [Επεξεργασία]

Το τρακ (1988)

Φιλμογραφία:

Το τελευταίο ψέμμα (1958)

Ο άνθρωπος του τραίνου (1958)

Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)

Φαίδρα (1962)

Φεύγω με πίκρα στα ξένα (1964)

Προδοσία (1964)

Το μπλόκο (1965)

Το νησί της Αφροδίτης (1969)

Χάππυ νταίη [Happy day] (1976)

Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)

Γενέθλια πόλη (1987)

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Πριν από 559 χρόνια, η μεσαιωνική αυτοκρατορία του Ελληνισμού, πέρασε στην Ιστορία: η υπέρλαμπρη Πόλη, η Κωνσταντινούπολη έπεσε σε έναν αλλόφυλο και αλλόθρησκο κατακτητή, κλείνοντας με δραματικό τρόπο  μια ιστορική διαδρομή 1100 χρόνων και συνοψίζοντας ολόκληρη την περίοδο της ιστορίας που ονομάστηκε Μεσαίωνας

Η Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα της κραταιάς  αυτοκρατορίας του Βυζαντίου και τελευταίο προπύργιο του μεσαιωνικού πολιτισμού, αλώθηκε από το στρατό της ισχυρότερης δύναμης της εποχής, της ανερχόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν μία από τις τραγικότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Η συνακόλουθη, για 400 χρόνια, σκλαβιά στους Οθωμανούς δυνάστες ήταν το τίμημα πουπλήρωσε ο Ελληνισμός για την αδυναμία του να ξεφύγει από την προδιαγεγραμμένη πορεία που διάγουν όλες οι ισχυρές ηγεμονίες- άνοδος, ακμή , κορύφωση, παρακμή, πτώση.

Πέρα από τη σημασία της για τον ελληνισμό η πτώση της Πόλης ήταν και μια βαθιά δραματική ιστορία που ανέδειξε ανθρώπους αντιμέτωπους με τρομερά διλήμματα, ανθρώπους που αναγκάστηκαν  να αρθούν πάνω από τον εαυτό τους για να σταθούν  στο ύψος των περιστάσεων.

Έγιναν πολλά και μεγάλα κατορθώματα μπροστά στα άπαρτα τείχη της Βασιλεύουσας. Αυτό όμως που ξεχωρίζει μέσα στην ομίχλη του χρόνου είναι η γενναιότητα , το κουραγιο και η αυτοθυσία όλων  των υπερασπιστών της  κατά τη χιλιόχρονη ιστορία της.

Όσοι αιώνες κι αν περάσουν , εμείς οι Έλληνες θα θυμόμαστε αυτή τη μέρα ως μία από  τις  πιο σκοτεινές  στην ιστορία μας.

                             Κων/να   Παπαγεωργίου

ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΠΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΛΥΤΗΣ

Άσκοπο Φθινόπωρο

Περπατώντας σε δρόμο κίτρινο μελαγχολικό

Τα κτίρια με ασπρόμαυρες μάζες μοιάζουν

Τα φύλλα χαλί μεταξωτό στρωμένο πάνω στις ρωγμές του πεζοδρομίου

Άνθρωποι φωτογραφίες που κάτι σου θυμίζουν

Ψυχροί και απρόσιτοι όπως προστάζει ο καιρός

Τα αυτοκίνητα χάνονται σα σφύριγμα του αέρα

Και τότε ένα πολεμοχαρές σύννεφο ρίχνει την πρώτη σφαίρα στη γη

Οι άνθρωποι κρύβονται κάτω απο αλεξίσφαιρες ομπρέλες τους

Μα εσύ συνεχίζεις απτόητος σε δρόμο χωρίς προορισμό

Και ξαφνικά σε μια βρόμικη γωνία του δρόμου αντικρίζεις

Το χρόνο μεταμφιεσμένο σε άστεγο στρατιώτη

Να γελάει μέσα στα κουρέλια της ντροπής του.

ΧΑΡΗΣ ΜΠΕΝΟΣ