ΕΝΔΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ...

 

<< Όταν το χέρι σηκώνεται…>>

<<Δεν ξέρω τι είναι ικανός να κάνει, πού μπορεί να φτάσει. Με φοβίζει>>.<<Κάθε φορά που βρίσκεται υπό την επήρεια ουσιών γίνεται χαμός>>, δηλώνουν γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί κατά 62% τον τελευταίο χρόνο και αφορούν κυρίως γυναίκες θύματα. Που οφείλεται, όμως, αυτή η ραγδαία αύξηση των θυμάτων;

             Ο κύριος παράγοντας που οδήγησε σε αυτήν την τραγική κατάσταση είναι η καραντίνα , λόγω της πανδημίας. Ο εγκλεισμός διατάραξε σε βάθος τον ψυχισμό ορισμένων ανθρώπων με αποτέλεσμα να τους προκαλέσει αυτήν τη βίαιη συμπεριφορά. Ο περιορισμός γενικά φτάνει τον άνθρωπο στα όριά του, με αποτέλεσμα να χάνει τον εαυτό του, την εγκράτεια και την ταυτότητά του, σπάνε οι ηθικοί φραγμοί του ενώ αναδύεται το ζωώδες του ένστικτο. Στις εποχές που ζούμε, αυτό δεν είναι κάτι σπάνιο αν αναλογιστεί κανείς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας καθημερινά. Πόλεμος, ενεργειακή κρίση είναι μόνο μερικά από αυτά που μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην απόγνωση και στην εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς.

Επιπλέον, ένας ακόμα παράγοντας  που έχει συντελέσει σε αυτήν την κατάσταση, είναι η κοινωνική αδιαφορία. Στην κοινωνία που ζούμε, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να νοιαστεί για τον συνάνθρωπό του και ακόμα και αν υποπέσει στην αντίληψή του κάποιο ανάλογο περιστατικό δεν του δίνει την απαραίτητη σημασία. Το σύστημα αξιών έχει φθαρεί, γεγονός που οφείλεται και στην κοινωνική αποξένωση.

Το ερώτημα είναι: Tι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την ενδοοικογενειακή βία; Μετά από τη σωρεία αυτών των περιστατικών έχουν κοινοποιηθεί κάποια μέτρα αντιμετώπισης ανάλογων καταστάσεων.  Στη χώρα μας λειτουργούν οργανισμοί που άπτονται θεμάτων κακοποίησης. Ένας από αυτούς είναι η συμβουλευτική γραμμή S.O.S., όπου οι κακοποιημένες γυναίκες μπορούν να προσφύγουν για να ζητήσουν ιατρική περίθαλψη, νομικές συμβουλές και ψυχολογική υποστήριξη.

Συμπερασματικά, είναι επιτακτική ανάγκη να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά του καθενός για να εκλείψει αυτό το φαινόμενο. Όλα, βέβαια, ξεκινούν από την παιδεία. Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές σχετικά με το ζήτημα αυτό, για παράδειγμα μέσα από ενημερωτικές ημερίδες ή παρόμοιες τέτοιες δράσεις.

 

                                                                         Αγγελική Μάρκου Γ4