«Η δράση της οθωμανής Μαρίας ή Ζαφείρη στην Επανάσταση του 1821»

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΙΚΟ  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ ΝΑΤΑΛΙΑ

ΜΑΘΗΤΡΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

Επιβλέπων Εκπαιδευτικός : Θάνος Χρυσάνθης

 

ΘΕΜΑ

«Η δράση της οθωμανής Μαρίας ή Ζαφείρη στην Επανάσταση του 1821»

 

 

Η ελληνική επανάσταση είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της χώρας μας, ένα από αυτά που χαρακτηρίζονται από το ήθος, τις αξίες και τα ιδανικά για τα οποία οι συμπατριώτες μας θυσιάστηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Σε αυτούς οφείλουμε την ελευθερία μας και το δημοκρατικό σύστημα αξιών μας, καθώς δίχως αυτούς δεν θα ήταν δυνατό να σχηματιστεί το σημερινό ελληνικό κράτος. Ένας τέτοιος αγώνας, όπως και κάθε αγώνας απελευθέρωσης, είναι εγγενώς απαιτητικός και είναι απαραίτητο να παρέχεται όση περισσότερη βοήθεια γίνεται. Η δυναμική πυκνότητα αντοχής στην οποία βασίστηκε ο ελληνικός αγώνας προήλθε απο το βαθύ αίσθημα της αγάπης και της εκτίμησης για την πατρίδα και γεννέτηρά μας.

Ενώ όμως οι εποχές ήταν επικίνδυνες και το μέλλον τρεμόφεγγε, οι αγωνιστές κράτησαν το κεφάλι τους ψηλά και ένιωθαν κοντά σε κάτι το θεμελιώδες ·  την ασταμάτητη ανάγκη για απελευθέρωση. Η ροή των γεγονότων όμως, αποδεικνύει πως μόνο αυτό δεν ήταν αρκετό καθώς οι αντίπαλοι ήταν υπεράρυθμοι και το ελληνικό κράτος δεν υπήρχε καν σαν έννοια, παρά μόνο σαν ιδέα. Ανοργάνωτες ομάδες πολεμιστών έκαναν επιθέσεις κατά των τουρκικών στρατευμάτων με την ελπίδα να ξανακερδίσουν τα κάποτε ελληνικά εδάφη πίσω.

Σε μια πιο πρακτική ανάλυση όμως, όση βοήθεια και να αναζητούσαν οι Έλληνες αγωνιστές ποτέ δεν θα την έπαιρναν από κάποια γυναίκα, για ποικίλους λόγους. Αρχικά, οι γυναίκες ήταν οι μόνες που μπορούσαν να μείνουν πίσω φροντίζοντας τα παιδιά και τους τραυματισμένους ώστε να επιβιώσουν. Επίσης, θεωρείτο πως οι άντρες είχαν μεγαλύτερη σωματική ρωμή και περισσότερη αντοχή λόγω της δομής του σώματός τους κάτι που οι γυναίκες δεν είχαν, όπως και αντίστοιχα αυτοί δεν ήταν ικανοί να αναθρεύουν τα παιδιά. Ο καθένας λοιπόν είχε τον ρόλο του, εξίσου σημαντικό και δύσκολο είτε γιατί ήταν απαιτητικό ψυχικά είτε σωματικά.

Γυναίκες όμως σαν την Μπουμπουλίνα ανέτρεψαν τα δεδομένα της εποχής και βοήθησαν ενεργά στον αγώνα. Πέρα από καποια μεγάλα ονόματα όμως που αντιστάθηκαν στους δολοφονικούς συμβιβασμούς της κοινωνίας και βοήθησαν στην ελληνικη επανάσταση όντας γυναίκες, δεν βλέπουμε να υπάρχουν αρκετές γνωστές μη αντρικές προσωπικότητες που συνέβαλλαν στον αγώνα. Αυτό, μπορεί να συμβαίνει για αρκετούς λόγους, έναν από τους οποίους θα αναλύσει η ιστορία της ηρωίδας Μαρίας (ή αλλιώς: Ζαφείρης).

 

Όσο η έχθρα βαστούσε γερά και η επανάσταση εξελισσόταν, η Μαρία, Μαριώ ή, Μαριγώ η Αθηναία, πήρε μέρος στην απελευθέρωση του έθνους.

Η Μαρία ήταν Οθωμανή στην Ελλάδα που την βρήκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και έπειτα την βάφτισε χριστιανή με το όνομα Μαρία. Αυτή τον ακολουθούσε παντού, σε όλες τις εκστρατείες του, στις συναντήσεις με άλλους καπετάνιους, του μαγείρευε και τον φρόντιζε. Η υποστήριξή της λοιπόν τόσο στον ίδιο όσο και στην μάχη ήταν σημαντικός παράγοντας κάθε νίκης.

 Μάλιστα, για να μην δημιουργούνται σχόλια από τους άλλους στρατιώτες ντυνόταν αντρικά, έφερε άρματα, πολεμούσε μαζί με τον Καραϊσκάκη, και χρησιμοποιούσε το όνομα Ζαφείρης. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν για μια γυναίκα να πρέπει να αλλάξει την εμφάνιση, προσωπικότητα, και ίσως ακόμα και την φωνή της για να γίνει αποδεκτή από τους υπόλοιπους άντρες.

Η πράξη της αυτή δεν εμφανίζει μόνο ψυχικό σθένος αλλά και μαχητικότητα, όση είχε τουλάχιστον απομείνει από την φθορά που ασυνείδητα προκλήθηκε στην ψυχή κάθε ανθρώπου που πήρε μέρος σε αυτή την επανάσταση. Ο αγώνας για την ελευθερία πολλές φορές θα ήταν αποθαρρυντικός μέσα στην συλλογική κούραση και οι μαχητές θα ποτίζονταν απο συνεχή ακαταδάμαστα ανεβοκατεβάσματα στο ψυχογράφημά τους.

Σε ένα περιστατικό μάλιστα, όπου οι δύο ήρωες πήγαν μαζί στο σπίτι της οικογένειας του Καραϊσκάκη, η γυναίκα του Γκόλφω, έκανε παράπονα στον ίδιο πως ο Ζαφείρης πείραζε τις κοπέλες, ψυχοκόρες της, η οποία σύμφωνα με την διήγηση δεν κατάλαβε ότι ήταν γυναίκα. Μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί την ανάγκη που είχε η Μαρία να επικοινωνήσει με το φύλο της χωρίς να χρειάζεται να προσποιείται κάποιον άλλο. Για πολύ καιρό ήταν αθεράπευτα κατεταγμένη στην ψεύτικη προσωπικότητα που είχε δημιουργήσει ώστε να επιβιώσει, τόσο, που ακόμα και οι υπόλοιπες γυναίκες δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πως ήταν μία από αυτές.

Λίγο πριν πεθάνει, ο Καραϊσκάκης, την πάντρεψε με έναν στρατιώτη του, της έδωσε προίκα και μαζί με τη διαθήκη του 4.000 γρόσια και έκτοτε δεν υπάρχει καμία αναφορά για την Μαρία. Ίσως λανθασμένα θεωρηθεί πως αυτό συνέβη λόγω της οικονομικής άνεσης, που της είχε διαβρώσει την ικανότητα να μιλάει ισότημα πλέον με κάποιον, και έτσι χάθηκαν τα «ίχνη» της.

Ό,τι σχετίζεται με τον άνθρωπο είναι αβέβαιο, επομένως, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι απέγινε η ηρωίδα. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα όμως είναι πως η γυναίκα αυτή αγαπούσε τόσο πολύ την πατρίδα της που άλλαξε προσωπικότητα και χαρακτήρα για να προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής. Άτομα σαν αυτή πρέπει να γίνουν γνωστά για την συνεισφορά τους στον αγώνα.

 

ΠΗΓΕΣ:

1.  Ιωάννης Βλαχογιάννης, Ἡ βιογραφία τοῦ στρατηγοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη, Ὁ Καραϊσκάκης ’σ τὴς ἐκστρατεῖες του εἶχε πάντα μαζί του μιὰ Τουρκοπούλα βαφτισμένη, ποῦ τὴν ἔλεγαν Μαριώ. Αὐτὴ ἦταν ντυμένη φουστανέλλες, σὰν ἄντρας, κ’ εἶχε τ’ ὄνομα Ζαφείρης ἀνάμεσα ’σ τὰ παληκάρια.
2. ↑ Το κείμενο για την ερωτική ζωή του Γ. Καραϊσκάκη που κατέβασε άρον άρον η Επιτροπή «Ελλάδα 2021»

 

 

 

«Επαναστατικός Αγώνας και Τοπική Ιστορία του 1821, ελληνικοί τόποι αφηγούνται τη συμμετοχή τους στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας»

 

Για το μαθητικό διαγωνισμό Ιστορίας

Εκπαιδευτήρια «Νέα Παιδεία»

ΘΕΜΑ: «Επαναστατικός Αγώνας και Τοπική Ιστορία του 1821, ελληνικοί τόποι αφηγούνται τη συμμετοχή τους στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας»

 

Σχολικό Έτος:2021-2022

Παύλος Μάριος Λιάσκος

Μαθητής Α’ Λυκείου

 

Τίτλος Εργασίας:

Η δράση του Μήτρου Λέκκα στην πρώτη πολιορκία της Ακρόπολης και του Χαϊδαρίου.

 

Επιβλέπων Εκπαιδευτικός : Θάνος Χρυσάνθης

 

 

 

 

 

 

Η Επανάσταση του 1821 στην Αττική ξεκίνησε από τους κατοίκους των χωριών του νομού και συγκεκριμένα από το Μενίδι. Χαρακτηριστική είναι η συνεισφορά των Μαρουσιωτών στην Πολιορκία της Ακροπόλεως  από τους Τούρκους το 1826.

 

Πρώτη πολιορκία της Ακρόπολης

Οι συγκεντρωμένοι αγωνιστές στην Ακρόπολη των Αθηνών το 1826 αποφάσισαν, για να έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα έναντι του τουρκικού στρατού, να ταμπουρωθούν στο ρέμα, στη θέση του γεφυριού του δρόμου Αθήνας-Μαρουσιού, στο Παλιογέφυρο όπως είναι σήμερα γνωστό. Στη σφοδρή αυτή μάχη σκοτώθηκαν 32 Τούρκοι και δύο μόνο Έλληνες, ο Αναστάσιος Λέκκας και ο Γιώργος Καλόγερος. Η σκληρή αυτή μάχη έληξε με τη νίκη των Ελλήνων, την ολοκληρωτική ήττα της τουρκικής δύναμης και την εγκατάλειψή της στο πεδίο της μάχης.

Ο θρίαμβος αυτός ήταν η αφορμή για την έναρξη της δεύτερης φάσης της πολιορκίας της Ακρόπολης από 1.000 Έλληνες στις 3 Νοεμβρίου 1821.

Μετά την προηγούμενη νίκη τους οι Έλληνες μπήκαν ανενόχλητοι στη Αθήνα και άρχισαν την πολιορκία του Κάστρου στις 3 Νοεμβρίου 1821. Ανάμεσά τους βρίσκονταν και Μαρουσιώτες αγωνιστές, οι αρχηγοί των οποίων ήταν οι αδελφοί Γιωργάκης και Μήτρος Λέκκας. Η μάχη έληξε στις 9 Ιουνίου του 1822 με την συνθήκη παράδοσης, την οποία υπέγραψε ο μητροπολίτης Αθηνών Διονύσιος και οι Μαρουσιώτες προύχοντες Θωμάς Λογοθέτης-Χωματιανός και Νεόφυτος Πεντελιώτης (Δέγγλερης), καθώς και ο οπλαρχηγός Γιωργάκης Λέκκας. Η συνθήκη ανάγκαζε τους Τούρκους να παραδώσουν τα όπλα και τη μισή τους περιουσία στους Έλληνες και να αναχωρήσουν μόνο με τον αναγκαίο ρουχισμό.

 

Η Μάχη στο Χαϊδάρι

Στην Μάχη του Χαϊδαρίου(1826), το σώμα των Μαρουσιωτών αγωνιστών είχε ενσωματωθεί στις δυνάμεις του στρατηγού Ευμορφόπουλου. Με διαταγή του αρχιστράτηγου Καραϊσκάκη, ο Ευμορφόπουλος και ο Γιωργάκης Λέκκας έσπευσαν να ενισχύσουν την φρουρά της Ακρόπολης. Το υπόλοιπο τμήμα με τον Μήτρο Λέκκα και τους Πάλληδες, ύστερα από εντολή του Καραϊσκάκη, δουλεύοντας όλη την νύχτα, έφτιαξαν οχυρώματα ανάμεσα στο Χαϊδάρι και στον Ελαιώνα, προκειμένου να εμποδίσουν τις δυνάμεις του Κιουταχή που κατευθύνονταν προς την Ελευσίνα. Το άλλο πρωί ο Κιουταχής βγήκε από τον Ελαιώνα και άρχισε την επίθεση κατά των οχυρωμένων Ελλήνων. Χάρη στην στρατηγική του Καραϊσκάκη, να αρχίσουν οι Έλληνες να πυροβολούν μόνο όταν αυτός δώσει εντολή, όχι μόνο πανικόβαλε τους Τούρκους. Ο Κιουταχής αναγκάστηκε να αλλάξει σχέδιο και έτσι ακολούθησε μια φονική σύγκρουση. Ανάμεσα στους Έλληνες που έπεσαν στην αιματηρή μάχη του Χαϊδαρίου ήταν και οι Μαρουσιώτες αγωνιστές Γιάννης και Σωτήρης Πάλλης.

 

Δεύτερη πολιορκία της Ακρόπολης

Αμέσως μετά τη μάχη του Χαϊδαρίου, στις 3 Αυγούστου 1826 ο Κιουταχής στένευε μέρα με τη μέρα τον κλοιό γύρω από την Αθήνα, με συνέπεια όλα τα γυναικόπαιδα να καταφύγουν στο κάστρο. Η κατάσταση που επικρατούσε στο εσωτερικό του γινόταν όλο και πιο ασφυκτική. Για αυτό τον λόγο πολλοί ήταν οι Μαρουσιώτες που έσπευσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην υπεράσπιση της Ακρόπολης από την πολιορκία του Κιουταχή (1826). Αφού κατάφεραν με αρχηγό τον Μήτρο Λίτζα να διαπεράσουν τις εχθρικές γραμμές, πρόσφεραν ρουχισμό και τρόφιμα στους πολιορκημένους. Αυτή η πολιορκία είχε αποτέλεσμα πολλοί Μαρουσιώτες αγωνιστές να χάσουν τη ζωή τους ή να τραυματιστούν σοβαρά. Η πολιορκία έληξε με την ήττα των Ελλήνων στις 25 Μαΐου 1827 και οι ίδιοι κατέφυγαν στα νησιά της Αίγινας, της Σαλαμίνας και του Πόρου.

Στα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη εξυμνούνται οι Μαρουσιώτες για το δυναμικό "παρόν" που έδωσαν για την απελευθέρωση της Αθήνας από τον τουρκικό ζυγό, αλλά και τον αγώνα τους για να διασωθεί η Ακρόπολη από την πολιορκία του Κιουταχή.

 

 Ο Μήτρο Λέκκας

Ο Μήτρο Λέκκας γεννήθηκε στο Μενίδι το 1796. Ήταν γιος του Νικολάου Λέκκα και αδελφός των μεγάλων καπεταναίων Ανάσταση και Γιώργη, αναδείχθηκε δε ως ένας από τους μεγαλύτερους πολέμαρχους της Αττικής κατά τη διάρκεια του Ιερού Αγώνα.

Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στην Αττική, στην Ανατολική Ελλάδα και στην Πελοπόννησο, διακριθείς για τη γενναιότητα του και τιμήθηκε με τους βαθμούς Πεντηκοντάρχου (1822), Χιλιάρχου (1824) και Αντιστράτηγου (1824). Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Κιουταχή διακρίθηκε στη μάχη του Χαϊδαρίου επικεφαλής 110 στρατιωτών. Ακολούθως στις 11 Οκτωβρίου μαζί με τους στρατιώτες του και υπό τις διαταγές του Νικολάου Κριεζώτη οδήγησε σώμα 300 ανδρών στην παράτολμη νυχτερινή επιχείρηση εισόδου στην πολιορκούμενη Ακρόπολη. Όλοι μπήκαν "αβλαβείς" διασπώντας τον κλοιό των Τούρκων και εφοδιάζοντας με πολεμοφόδια τους πολιορκημένους.

Ο Μήτρο Λέκκας πληγώθηκε πέντε φορές σε ισάριθμες μάχες. Το 1828 μετά από διαταγή του κυβερνήτη Καποδίστρια προσπάθησε να ξεσηκώσει τα υποταγμένα στους Τούρκους χωριά της Αττικής. Έχοντας πετύχει το σκοπό του και ενώ επέστρεφε στην Ελευσίνα για να προετοιμάσει την εξέγερση, προδόθηκε από κάποιον καλόγερο, έπεσε σε ενέδρα των Τούρκων και συνελήφθη ζωντανός, μαζί με τον Αθηναίο οπλαρχηγό Νικόλαο Δανίλη και ολιγομελή συνοδεία. Όλοι οδηγήθηκαν στο φοβερό κάστρο του Ευρίπου (της Χαλκίδας) και με διαταγή του Ομέρ Πασά, τον μεν Νικόλαο Δανίλη οι Τούρκοι τον παλούκωσαν, τον δε Μήτρο Λέκκα τον έγδαραν ζωντανό και τον κρέμασαν σε τεράστια τσιγκέλια από τα τείχη του κάστρου.  Έτσ ο Μενιδιάτης Μήτρο Λέκκας εισήλθε ως ήρωας στο πάνθεο των αθανάτων σε ηλικία 32 ετών, αφήνοντας ορφανό τον μοναχογιό του Ιωάννη, μετέπειτα Στρατηγό, πρώτο Πρόεδρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και για σειρά ετών βουλευτή Αττικοβοιωτίας και Αττικάρχη. Ο Μήτρο Λέκκας ήταν παντρεμένος με την Μαρία το γένος Μπαλή, της οποίας τα δύο αδέρφια Σπύρος και Γεωργάκης εφονεύθησαν κατά την πολιορκία της Ακρόπολης, το 1826.

 

Πηγές:

1.       https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9

2.     https://marousi24.gr/anapolontas/h-symmetochi-ton-maroysioton-itan-kathoristiki-stin-ekvasi-toy-agona-toy-1821/

3.     https://www.ekklisiaonline.gr/nea/3-noemvriou-1821-i-ellines-nikoun-tous-tourkous-sto-marousi/

4.     https://www.olympia.gr/842741/ellada/oi-ellines-nikoun-tous-tourkous-sto-cha/

5.     https://www.parnesnews.gr/post/o-megalos-menidiatis-polemarxos-mitro-lekkas

 

ΒΡΕΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΟΡΥΦΗ.....ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΛΑΖΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 

ΒΡΕΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΟΡΥΦΗ.....ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΕΣΙΑΔΑΣ

 

ΒΡΕΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΟΡΥΦΗ.....ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

ΦΤΆΝΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΚΈΣ ~ ~ ΜΟΥ ΚΟΡΥΦΈΣ ~ ~

 

     Το ωραίο με τις κορυφές είναι ότι για να τις κατακτήσεις θέλεις πείσμα, τόλμη, αφοσίωση, αγάπη, θέληση. Πρέπει να μείνεις συγκεντρωμένος στον στόχο και να μην τα παρατήσεις, να μην αφήσεις μία μονάχα στιγμή να σου χαλάσει το όλο σκηνικό και το πλάνο. Εξάλλου, η πραγματική ευχαρίστηση και ικανοποίηση ενός ατόμου βρίσκεται μέσα στον καθημερινό μόχθο και αγώνα του ανθρώπου. Αν τα είχαμε όλα έτοιμα οι μέρες μας θα ήταν βαρετές και δεν θα είχαμε ένα σημαντικό στόχο, μια ωραία κορυφή, ένα νόημα ύπαρξης…

     Ανεβαίνοντας έναν έναν τους στόχους ανεβαίνεις κορυφές, φτάνεις σε μεγαλύτερα επίπεδα και εκπληρώνεις τις επιθυμίες σου. Το κύριο μυστικό για να πετύχεις σε αυτό που κάνεις είναι να σου αρέσει, να το κάνεις με την καρδιά σου, να χαίρεσαι κάθε στιγμή και να μην σπαταλάς τον πολύτιμό σου χρόνο έτσι ώστε ο χρόνος να γίνεται ποιοτικός και να μένει στις αναμνήσεις και τις εμπειρίες σου για καιρό πολύ, για χρόνια. Αν ο εγκέφαλος κάνει κάτι με πάθος, πίστη και βαθιά θέληση, τότε τα νευρικά κύτταρα θα συνδεθούν μεταξύ τους δημιουργώντας έτσι τη μαγεία και τον θησαυρό της ανάμνησης. Όταν κάνουμε κάτι με την καρδιά μας και προσπαθούμε πραγματικά, θα το πετύχουμε. Αυτό γίνεται διότι λόγω της θέλησής μας και της κινητοποίησης από τα συναισθήματά μας μαχόμαστε για τον στόχο μας, θα έλεγα λυσσασμένα, όπως τον Οδυσσέα που μετά από 20 χρόνια σκληρών βασανιστηρίων κατάφερε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του την Ιθάκη, που τόσο νοσταλγούσε κι επιθυμούσε αφού δεν τα έβαλε κάτω ούτε δείλιασε. Όλοι έτσι πρέπει να σκέφτονται στη ζωή όταν θέτουν έναν στόχο, να σκέφτονται σαν τον Οδυσσέα και κάποια μέρα θα φτάσουν στην δική τους ονειρεμένη Ιθάκη.

b     Έτσι λοιπόν κι εγώ θα πετύχω τους στόχους μου, θα φτάσω στις κορυφές μου και θα κατακτήσω τις επιθυμίες μου με όσα εξαιρετικά ποσά προσπάθειας και ενέργειας και αν χρειαστεί να καταβάλλω. Είναι πολύ σημαντικό να μην τα παρατάς ποτέ. Πώς κανείς θα καταφέρει να γίνει κάτι που δε θέλει ή κάτι που δεν επέλεξε ο ίδιος; Πώς θα λύσω τα μαθήματά μου αν τα κάνω με άγχος και φόβο, και όχι με ευχαρίστηση που πηγαίνω σε αυτό το καλό σχολείο και μαθαίνω καθημερινά πράγματα αντί να βόσκω ζωάκια σε ένα απόμακρο χωριό της Αφρικής; Άρα συμπεραίνουμε ότι, η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι το ότι δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει το δε θέλω. Μείνε αφοσιωμένος στον στόχο!

 

ΌΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΈΣ ΣΤΙΓΜΈΣ ΑΠΌ ΤΑ ΒΊΝΤΕΟ

 

Οι 3 αγαπημένες μου στιγμές από τα βίντεο που στάλθηκαν στα παιδιά από τον καθηγητή μου φυσικής αγωγής Νίκο Λαζαρακόπουλο:

1.     Οι Νεπαλέζοι πηγαίνουν στην κορυφή του κόσμου των Ιμαλαίων, το όρος Έβερεστ. Θεωρούν όχι μόνο ότι είναι ωραία βόλτα, αλλά και έχουν κάνει πολλές προετοιμασίες για να πραγματοποιήσουν το ταξίδι αυτό. Είναι ένας στόχος που ακολουθούν και μια κορυφή που κατακτάνε. Μετά από 5 μήνες δρόμου, επιτέλους φτάνουν στα 8.848 μέτρα στην κορυφή του κόσμου ολόκληρου. Νιώθουν περηφάνεια και ικανοποίηση γιατί ξέρουν πως κατάφεραν να βγουν νικητές από τον αγώνα αυτόν και έχουν, τώρα πιά, πάρει όλες τις εμπειρίες του ταξιδιού μαζί τους και θα τις θυμούνται για πάντα, θα τους μείνουν αξέχαστες. Τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους καθώς φτάνουν για να νιώθουν ακόμη πιο χαρούμενοι και περήφανοι.

2.     Στα 8:35 του βίντεο λέει την σημαντική φράση «Γιατί ρε φίλε; Γιατί τόσος αγώνας; Πρώτα απ΄όλα ο στόχος!» που είναι αλήθεια και με αγγίζει πώς αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία του αυτή, τη μοναδική.

3.     Στα 31:50 του βίντεο μετά από καθημερινή δουλειά 3 μηνών και προπόνηση, ο άντρας παίρνει μαζί στο ταξίδι και έναν φίλο του που είναι ακόμη αρχάριος απλός ορειβάτης και θα πάει να ανεβεί στο Έβερεστ. Τα καταφέρνει στο τέλος, γιατί δεν παράτησε τον στόχο του και είχε αφοσίωση.

ΒΡΕΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΟΡΥΦΗ.... ΙΩΑΝΝΑ ΝΑΚΟΥ

 

          <<ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΜΟΥ>>

 

<<Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να’ ναι

μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο

Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στο δρόμο σου ποτέ δε θα βρεις,

αν μεν η σκέψη σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα

και το σώμα σου αγγίζει>>

 

       Πόσο επίκαιρο είναι αυτό το ποίημα του Καβάφη! Το ταξίδι της ζωής, το οποίο όλοι μας  πραγματοποιούμε και στο ξεκίνημά του έχουμε μέσα μας όνειρα και ελπίδες, μα σύντομα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις περιπέτειες, τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις. Εκεί είναι που ως οδοιπόροι της ζωής πρέπει να συνεχίσουμε δυναμικά.

       Ως οδοιπόρος και εγώ λοιπόν, έχω τον δικό μου στόχο, την δική μου κορυφή. Αυτός ο στόχος είναι η επιτυχία στο επάγγελμα που θα ακολουθήσω, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό .Γνωρίζω πολύ καλά ότι το να γίνεις άριστος στο επάγγελμά σου, αυτό προϋποθέτει έναν κοπιαστικό δρόμο, γεμάτο προσπάθεια, με επιτυχίες και αποτυχίες. Ποτέ, όμως, δεν πρέπει να εγκαταλείψεις την προσπάθεια σου, να δώσεις αξία στη στιγμή και να γνωρίζεις ότι χωρίς κόπο δεν καταφέρνεις τίποτα. Οφείλεις να κυνηγάς με πάθος τα όνειρά σου και κάθε μέρα να κατακτάς μικρές κορυφές μέχρι να φτάσεις στον στόχο σου. Η προσήλωση σ’ αυτό θα είναι ο σύμμαχός σου, ο βοηθός σου, ο συνοδοιπόρος σου. Μη βρίσκεις δικαιολογίες για να τα παρατήσεις, δες το σαν πρόκληση, να ξεπεράσεις τους φόβους σου και να συνεχίσεις πιο δυνατά.

<<Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δε θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου>>.

     Τα εμπόδια αυτά είναι οι προσωπικοί μας δαίμονες, τα αποκυήματα του φόβου μας, προβλήματα που δημιουργούμε εμείς στον εαυτό μας, ενώ δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτή η βεβαίωση, όμως, απορρέει από την τήρηση δύο προϋποθέσεων, να διατηρούμε τη σκέψη μας υψηλή και να μένουν ανοιχτά πνεύμα και σώμα στην εκλεκτή συγκίνηση….

      Για να φτάσω στην <<Ιθάκη>> μου ,λοιπόν, και εγώ, καθημερινά οφείλω να μαθαίνω καινούργια πράγματα, να ζω την κάθε μέρα μου και να <<αποθηκεύω>> εμπειρίες, να δίνω σημασία σε όλα τα μαθήματα, ακόμα και αυτά που κάποιοι θεωρούν ανούσια και αδιάφορα, διότι και από αυτά μπορώ να αποκομίσω διάφορα πράγματα που θα εμπλουτίσουν την γενικότερη παιδεία μου. Οφείλω να είμαι δραστήρια και ανοιχτή σε οποιαδήποτε πρόκληση και αν βρεθεί μπροστά μου. Έτσι θα νιώσω χαρά και ικανοποίηση όταν ξεπεράσω ακόμα έναν σκόπελο στη ζωή μου και θα βλέπω ότι πλησιάζω μέρα με τη μέρα στην κορυφή μου.

   Όμως, δεν πρέπει να περιμένουμε κέρδη από την <Ιθάκη> μας. Η Ιθάκη είναι απλά ο τερματικός σταθμός της ζωής και δεν έχει να μας δώσει κάτι άλλο. Μας έδωσε το κίνητρο και την αφορμή να ξεκινήσουμε προς την αναζήτησή  της, για να κατακτήσουμε όλα τα πνευματικά αγαθά που συγκροτούν την πείρα της ζωής. Μας πρόσφερε τη γνώση και την ευχαρίστηση. Και παρόλο που μπορεί το αποτέλεσμα να μη μας αφήσει ικανοποιημένους, δε θα πρέπει να απογοητευόμαστε, γιατί ο στόχος επιτεύχθηκε αλλά και γιατί με την επίτευξη ενός στόχου, έρχεται ο επόμενος, μια νέα Ιθάκη μας καλεί να την εξερευνήσουμε……

<<Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δε θα’ βγαινες στο δρόμο. Αλλά δεν έχει να σε δώσει πια.

Και αν φτωχική την βρεις ,η Ιθάκη δε σε γέλασε .Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν>>

Εργασία Φυσικής Αγωγής                             ΙΩΑΝΝΑ ΝΑΚΟΥ

ΟΛΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1821

 

CarneVale